மாமன்
பஞ்சமென்று மாமனடி
தஞ்சமென்று புகுந்தேன்
கஞ்சியருள்வானென்று
நெஞ்சமதில் நினைத்தேன்
கஞ்சனவன் மிஞ்சிய
கஞ்சியையும் அவன்
தொந்தியிலே ஊற்றி
மந்தி போல் அமர்ந்தான்
மஞ்சம் தருவானென்று வந்தேன்
வஞ்சகன் பஞ்சணையில் அமர்ந்து
பெஞ்சு கூட தராமல் ஈரமற்ற
நெஞ்சுடன் திண்ணையைக் காட்டினான்
-பால்ராஜ்
சாமுவேல்-
No comments:
Post a Comment